Czas zabiegu: 45 – 90 minut (30 minut znieczulenie/15 min zabieg)
Znieczulenie: 30 minut powierzchniowe
Częstotliwość: 1 – 3 zabiegów co 30-60 dni (w przypadku rozstępów i blizn, redukcji celullitu) lub 90 dni (przywracanie gęstości skórze)
Trwałość (szacunkowa): 12-24 miesięcy lub dłużej
Wskazania: trądzik pospolity i jego powikłania (blizny zanikowe, przebarwienia pozapalne), trądzik różowaty z rumieniem, nadpotliwość miejscowa, łojotokowe zapalenie skóry, rozstępy (traktowane jako blizny atroficzne), blizny przerostowe i pourazowe, a także wiotkość skóry wynikająca z procesów zanikowych.
Zalecenie przedzabiegowe: przed zabiegiem wskazane jest wykonanie USG skóry celem dokładnego zdefiniowania jej grubości.
Przeciwwskazania: LINK
Zalecenia przedzabiegowe: LINK
Zalecenia pozabiegowe: LINK
Radiofrekwencja mikroigłowa to procedura medyczna. Łączy w sobie dwa mechanizmy działania – mikronakłuwanie oraz doprowadzanie energii fali radiowej do skóry właściwej. Oba te elementy oznaczają bezpośrednią ingerencję w ciągłość tkanek oraz wywoływanie kontrolowanego stanu zapalnego i koagulacji, co uruchamia procesy naprawcze w skórze. W przeciwieństwie do zabiegów estetycznych czy kosmetycznych, które ograniczają się do powierzchownej poprawy wyglądu, medyczna radiofrekwencja mikroigłowa oddziałuje na głębsze warstwy skóry, w tym na macierz pozakomórkową i gruczoły łojowe czy potowe. Dzięki temu znajduje zastosowanie w leczeniu jednostek chorobowych, takich jak: trądzik pospolity i jego powikłania (blizny zanikowe, przebarwienia pozapalne), trądzik różowaty z rumieniem, nadpotliwość miejscowa, łojotokowe zapalenie skóry, rozstępy (traktowane jako blizny atroficzne), blizny przerostowe i pourazowe, a także wiotkość skóry wynikająca z procesów zanikowych. Procedura ta wymaga precyzyjnej kwalifikacji pacjenta, znajomości anatomii i fizjologii skóry oraz umiejętności różnicowania schorzeń dermatologicznych, ponieważ nieprawidłowo przeprowadzona może prowadzić do poważnych powikłań (blizny, infekcje, zaburzenia pigmentacji). Dlatego radiofrekwencja mikroigłowa nie może być traktowana jako prosty zabieg upiększający – jest to medyczna interwencja terapeutyczna, której celem jest leczenie zaburzeń strukturalnych i funkcjonalnych skóry, a nie tylko poprawa jej wyglądu.
RF mikroigłowa ma zastosowanie medyczne przede wszystkim w: leczeniu blizn (zanikowych i przerostowych), terapii trądziku aktywnego i jego powikłań, redukcji rozstępów i wiotkości skóry, leczeniu hiperhydrozy i łojotoku poprzez ablację gruczołów, poprawie struktury skóry w dermatozach zapalnych i pourazowych.
Blizny i zaburzenia struktury skóry
• blizna przerostowa RF powoduje koagulację i remodeluje kolagen, zmniejszając uniesienie i twardość blizny.
• blizna zanikowa (atroficzna, np. potrądzikowa)RF indukuje neokolagenezę, pogrubia skórę, wyrównuje ubytki.
•inne powikłania zabiegów chirurgicznych RF wykorzystywana w leczeniu nieregularnych blizn pooperacyjnych.
Trądzik i jego powikłania
• acne vulgaris (trądzik pospolity) RF mikroigłowa zmniejsza aktywność gruczołów łojowych przez termiczną ablację, redukuje zmiany zapalne i łojotok.
• zapalenie mieszków włosowych RF koaguluje ujścia mieszków, ogranicza kolonizację bakteryjną i zmniejsza nawrotowość zapaleń.
• przebarwienia pozapalne RF wspiera remodelowanie skóry i normalizację melaniny po aktywnych stanach zapalnych.
Rozstępy i wiotkość skóry
• striae distensae (rozstępy traktowane jako blizny zanikowe) RF stymuluje kolagen i elastynę, poprawiając napięcie i strukturę skóry.
• wiotkość skóry RF poprzez efekt termiczny powoduje obkurczenie włókien kolagenowych i remodeling.
Nadpotliwość i zaburzenia gruczołów
• pierwotna nadpotliwość uogólniona
• nadpotliwość miejscowa RF mikroigłowa może koagulować gruczoły potowe w skórze właściwej, redukując hiperhydrozę np. pach.
• łojotokowe zapalenie skóry RF mikroigłowa może zmniejszać aktywność gruczołów łojowych, co redukuje łojotok i wtórne stany zapalne.
Inne dermatozy i problemy skórne
• inne określone choroby skóry i tkanki podskórnej Gdy leczone są nieregularności, rumień przewlekły, nierówna faktura skóry.
• choroba skóry i tkanki podskórnej, nieokreślona Ogólne zastosowanie RF w zaburzeniach struktury skóry bez jednoznacznej klasyfikacji.
Zabiegi na ciało należą do bolesnych – na poziomie 5-7 w skali 1-10. Wymagają znieczulenia.
Skrupulatnie wyznaczony i zdezynfekowany obszar skóry nakłuwa się matrycą mikroigiełek. Urządzenie posiada wygodną końcówkę, która płynnie wsuwa igły pod skórę. Następnie RF emituje energię według uprzednio ustawionych, dobranych indywidualnie parametrów. Pojedyncze przyłożenie nie trwa dłużej niż sekundę. W ten sposób zabieg wykonywany jest stopniowo i systematycznie na całym wyznaczonym obszarze.
Dające się przewidzieć następstwa zabiegu i możliwe powikłania:
Pomimo dużego doświadczenia i staranności ze strony zespołu zabiegowego w czasie zabiegu i po nim może dojść do powikłań, które przeważnie są natychmiast rozpoznane i leczone. Efekty uboczne mogą pojawić́ się w przebiegu poozabiegowym u każdego pacjenta, jednak ich ogólna częstość nie jest wysoka. Ich liczba zwiększa się u chorych na cukrzycę, pacjentów powtórnie operowanych i osób otyłych.
Typowe dla okresu pozabiegowego objawy miejscowe:
ból, rumień, obrzęk i krwawienie – ból jest zazwyczaj łagodny i podobny do zgłaszanego podczas Dermapen (mikronakłuwania), rumień może na ogół trwać od 12 godzin do trzech do pięciu dni po zabiegu lub czasami dłużej niż 5 dni, obrzęk jest powszechny i wydaje się utrzymywać do 12 godzin po leczeniu, chociaż może trwać kilka dni lub dłużej, krwawienie punktowe może trwać dłużej niż po zastosowaniu innych metod leczenia mikroigłowego (nawet do 7 dni), widoczne na skórze pozabiegowe brunatne kropeczki (7 dni). Łuszczenie się i tworzenie strupów jest rzadkie w przypadku RFMN choć może się pojawić, strupki, grudki i krostki są rzadkie ale również możliwe.
Poważne powikłania:
przebarwienia (w skutek zbyt wysokiej temperatury) i blizny po torach igieł, również w skutek nadkażenia bakteryjnego, wirusowego, zaburzenia czucia, w tym zdarzają się przypadki drętwienia trwający trzy tygodnie, zmiany pigmentacyjne, dysestezja (zaburzenia neurologiczne, które charakteryzuje się osłabieniem lub zmianą wrażliwości sensorycznej, zwłaszcza dotyku), związane z uszkodzeniem nerwu wywołanym ciepłem; zmiany czuciowe również w skutek nadkażenia bakteryjnego, wirusowego.